Posty tematycznie:

piątek, 21 marca 2014

Boczna ścieżka. Sekret ukryty pod farbami.



Przygoda zaczęła się kiedy mimo wywoskowania warstwy izolacyjnej (między spękaniami dwuskładnikowymi a medium szklącym) lakier dosłownie odkleił się od powierzchni, jak źle umocowane lustro. Czyżbym aż tak daleko straciła wprawę? Długo sobie wyrzucałam, gdzież to mogłam popełnić błąd. Stałam jednak przed nieubłaganym faktem, że wymyślone dla rodziców kotki albo będę musiała zakryć, albo robić od początku. Klucznik wołał o litość. Zaczęłam zdzierać powierzchnię. Kociaki pięknie się postarzyły i gdyby nie gust moich rodzicieli, zostawiłabym je właśnie w takiej ekstremalnie zniszczonej formie. W starzeniach, patynowaniach, zdzieraniach, przecieraniach odnajduję jakiś rodzaj piękna. Trudnego. Takiego nie wprost.

Coś jednak nie dawało mi spokoju. Zagruntowałam ponownie wnękę klucznika tworząc strukturę z samej farby. Dodałam serwetkową orchideę, którą tak uwielbia moja mama. Nieco złotej farby, trochę wcierania porporin w płynie, matowy lakier i dużo, dużo wosku. Do dziś nie wiem, która wersja jest ciekawsza. Czy ta, której nie ośmieliłam się zostawić. Czy ta końcowa. Jedno jest pewne - ciężko będzie mi się z nim rozstać. Dobre i to, że odwiedzając bliskich będę mogła go jeszcze czasem pogłaskać okiem. I pomyśleć, że klucznik ma swoje drugie dno. Sekret skryty pod warstwami preparatów. 


9 komentarzy:

  1. Ja uważam, że lepsza nowa wersja. Lubię storczyki, mają w sobie tyle uroku. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  2. Ta storczykowa wersja piękna. Uścisk.

    OdpowiedzUsuń
  3. Pięknie odświeżyłaś swój klucznik:) Lubię takie drobiazgi, u mnie w przedpokoju wisi podobny, do kompletu mam obrazki :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Piękne, bardzo twórcze, będę zaglądać.Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Hello jestem Karola ,
    bardzo przyjemnie przegląda się twoje wpisy, zapewne obejrze twojego bloga też nie raz, a tymczasem pozdrawiam i proponuję wejść na moją strone online

    OdpowiedzUsuń