Posty tematycznie:

sobota, 1 sierpnia 2009

Ważny dzień: 1 sierpnia


Ważny dzień, znacząca data. Ten dzień.
Powstanie. Bunt. Wiara. Odwaga. 1 sierpnia.
...Hołd Powstańcom... tym co zobaczyli piekło na ziemi. I stawili mu opór.

7 komentarzy:

  1. chwilą zadumy...

    P.S Klucznik bardzo chce:-)

    OdpowiedzUsuń
  2. ...mnie zawsze ściska w dołku jak czytam relacje z Powstania...

    OdpowiedzUsuń
  3. Aniu, dziękuję Ci za dzisiejszego post'a.

    z roku na rok mniej osób pamięta...

    dziękuję.

    OdpowiedzUsuń
  4. Rzeczywiście za peggykombinera,mało kto pamięta.Fajnie,że piszesz o tym i skłaniasz do refleksji...
    A na marginesie witaj na moim blogu!Bardzo się cieszę,że u mnie gościsz i jestem zaszczycona że tak utalentowana osóbka do mnie zagląda.Napotykałam często na twoje prace i zachwycałam się nimi.I fajnie że mogę u ciebie komentować.Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Ja jestem tak głęboko poruszona sprawami Powstania, że nawet post jest taki minimalistyczny, łzy w oczach, ściskanie w dołku - i człowiek od razu traci rezon.
    Nie rozumiem i szczerze gardzę szydzącymi z Powstańców - stwierdzenia typu "z motyką na słońce", "przecież wiadomo było, że się nie uda" są nie tylko dowodem na ignoractwo historyczne, ale i na schizofreniczne interpretowanie faktów. Powstanie Getta Żydowskiego (walka o godną śmierć) jest owiane nimbem chluby i chwały, a o Warszawskim wypowiadają się pogardliwie. Ja w każdą rocznicę wybuchu aż do rocznicy upadku w klapie noszę znak Polski Walczącej (ostentacyjnie) i mam zamiar swojemu dziecku przekazywać wiedzę na ten temat. Czy potrzebujemy aż Normana Davisa, żeby docenić własnych bohaterów??? Warszawa to dla mnie miasto widmo - jedno, które pulsuje życiem i drugie, nieistniejące, dalej podskórnie oddziaływujące na to pierwsze. Jestem stąd. Jestem z nich dumna. I żałuję, że tej zburzonej nigdy nie zobaczę.

    OdpowiedzUsuń
  6. Caminko - przejdżmy na kontakt mailowy :) będzie nam łatwiej o kluczniku rozmawiać :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Aniu,ja tez dziekuje za te chwile z Powstańcami. Podobnie jak Ty jestem pełna dumy i, nie wyobrażam sobie, by mogło być inaczej. A jednak... Są i tacy warszawiacy !J.

    Warszawo - moje miasto
    Umarłaś - a jednak jesteś
    I tamta
    I dzisiejsza
    Na zawsze...

    OdpowiedzUsuń