Goście, goście

Co roku zimą karmimy sikorki - słoniną i orzechami. To moi specjalni goście. Zaprzyjaźnieni a dzicy. Skrzydlaci Bracia.

Ruch od rana... ożywienie... prawie jak na straganie. A jak mróz mocniej ściśnie wita na tej ptasiej stołówce Imć Dzięcioł z sąsiedzka. Poluję na niego z okiem aparatu, ale to trudna sztuka!

Koty mają za to telewizyjny szoł-live i też im się to podoba.

*

Kilka lat temu mieliśmy nieopodal tarasu gniazdo sikorek bogatek, tak się zaprzyjaźniły - że nawet przed odkurzaczem nie uciekały. Najbliżej udało mi się podejść do nich na niecały metr! Oj ptaszki wy moje, osładzacie mi najtrudniejszą porę roku.

**

Jeśli chcecie dokarmiać sikorki - robię to od lat, ale dopiero teraz dowiedziałam się bardzo ważnego: sikorek nie wolno zimą dokarmiać nieregularnie: ich zapotrzebowanie żywieniowe zimą jest bardzo duże (muszą w ciągu dnia zjeść tyle, ile same ważą), bardzo silnie przyzwyczajają się do miejsca karmienia i kiedy zapomnimy o dożywianiu (bo nie grzeszymy regularnością) narażamy je na pewną śmierć, bo nie będą miały siły na poszukiwania pożywienia w innych miejscach.

***

Do naszych gości dołączył jeszcze Kowalik (ku mojemu zdziwieniu jest pod ścisłą ochroną)

i ku porządkowi dokumentacyjnemu dążąc:

a na spacerze wypatrzyliśmy takiego sąsiada (dzięcioł czarny), niestety jeszcze na stołówkę naszą nie zgląda ;)