Czerwony Kapturek

Malinowy chruśniak wezwał moją wyobraźnię na dywanik. Ochrzanił za róże i fiolety oraz przykazał, pod groźbą nieurodzaju malin w tym roku, że teraz, zaraz, natychmiast ma być na blogu malinowo. 

Wróciłam do domu z czerwonymi uszami, karminowymi ustami i problemem jak się uporać z zadaniem. Wszak malinowemu zadaniu nie sposób nie sprostać. Groźba zawisła wszak straszna i okrutną wizją przerażona wyszperałam stare papiery oraz kilka całkiem nowych. Pobliska pasmanteria wsparła mnie wstążką wyżej wspomnianego koloru. I tym sposobem malinowy chruśniak będzie miał w nadchodzącym sezonie krzaczki pełne roboty.

PS. Tło: beżowe bezy (zawsze, ale to zawsze niechcący mi się rumienią) w wykonaniu szpryca, mały autochton lat jeszcze 8 i ja, czyli matka po łokciach w mące, a konkretnie w ubitym białku. Szpetnie nazywająca na czym to świat stoi i gdzie do ... jest moja czysta kuchnia.