Tylko mnie na wyspy poprowadź... (na zielone wyspy)

Wracam. Powroty mają to do siebie, że zanim się człowiek dobrze zakorzeni w konwersacji, musi chwilę pomyśleć, nabrać pewności siebie nim ruszy ze żwawą lawiną słów. Przez jakiś czas pewnie będzie więcej zdjęć niż słów. I niech moje prace bronią się same. 

Marzyłam o tej tacy klika lat (tak, tak, to błąd zecerski). Serwetka z wieńcem ziół czekała cierpliwie. Czy jej się opłacało nie wiem. Ja z pewnością jestem zadowolona. Pisałam kilka postów temu, że wróciłam także do wyuczonej u Sylwii techniki literownictwa 3D. Kilka dni szukałam właściwej czcionki. Wróciłam też do zapisu swojego imienia z czasów młodości - czyli dwuczłonowego. Całość miała być mocno patynowana i stylizowana na klimaty nieco mediewalistyczne, nieco celtyckie, nieco irlandzkie. Dużo patynowań płynnymi porporinami, których jestem szczęśliwą posiadaczką w wielu kolorach. Spód miał imitować trochę metal, trochę efekt "halo" wokół słońca (kto widział ten piękny tęczowy okrąg, ten wie o czym mowa). Specjalnie użyłam swojego pełnego imienia, bo mam zamiar na niej dopieszczać moich gości, pojąc ich herbatą i karmiąc ciasteczkami. Cookies & Tea. Zapraszam.